مقتدی صدر در گفتگویی که ظاهرا جدید هم نبوده، گفته است که از رهبر ایران خواسته به دخالت نظامی و سیاسی
ایران در عراق پایان دهد. به عبارت دیگر، جای پای نظامیان ایرانی، یعنی سپاه در عراق وجود داشته و هنوز هم دارد. لااقل به اعتراف مقتدی صدر که سرش را بزنی، تهش را بزنی در قم است.
ایران به خاطر منافع ملیاش سعی کرده در کشورهای همسایه نمایندگانش حاضر و آمده باشند. میگویید نه؟ بررسی کنید ببینید از میان کشته شدگان کنسولگری ایران در مزارشریف - سال ۱۳۷۷ - چند نفرشان عضو سپاه نبودهاند؟
بررسی کنیید ببینید چند نفر از بازرگانان ایرانی مقیم دوبی ارتباطشان با نیروی نظامی و امنیتی ایران قطع شده و تعداد این نیروهای غیر رسمی در دوبی چقدر است؟
اشتباه نکنید! من مخالف یا موافق این مساله نیستم. فقط میتوانم بگویم چنین چیزی میتواند واقعیت داشته باشد.
اما وقتی کآر به نفوذ نظامی بیانجامد، و فرمانده جدید سپاه هم تخصص دفاع از خاک دشمن را در کارنامه دارد، نمیتوان به راحتی منکر نفوذ نظامی ایران در کشوری شد که سابقه حمله به ما را داشته است.
خلاصه کاش آقایان جلوی دهان این مقتدی صدر را میگرفتند...
Labels: نفوذ ایران