اصولا، ما ایرانیها صفات خوبی داریم که وقتی در خارج زندگی میکنیم، چند برابر میشود. یکی از این صفات، خالهزنک بازی، یا به قول رفیقی، 'داییمردک' بازی است.
وقتی دو نفر دچار تضاد یا تلاقی منافع بودهاند و یک طرف بیتوجه به ضربههای طرف دیگر، به کار خودش ادامه میدهد، عقدهگشایی و نقل قول و دشمنسازی تا مدتهای مدیدی ادامه مییابد.
یکی از هنرمندان ایرانی ساکن کانادا که سالهاست فقط با کاناداییها کار میکند، معتقد است که ارتباط حرفهای و حتی اجتماعی با کاناداییها بسیار راحتتر است چون وقتی برای تلف کردن پیدا نمیشود. اتلاف وقت و انرژی برای اثبات چیزهایی که اصلا ارزشش را ندارد.
دوستی دیگر معتقد است که خوبی کار کردن با غیر ایرانیها این است که دوستان سابق، تلاشی برای دشمن کردن دوستان جدید یا باقی مانده نمیکنند.
یکی از علل به هم خوردن دوستیها، همانا تلاقی منافع است. تلاقی منافع عاملی است که مدعیان روشنفکری را میتواند به قعر تاریکی فرو ببرد.
شاید، با توجه به اینکه همه ما، تاکید میکنم همه ما، استعداد در افتادن در این وادی را داریم، بهتر است اگر این طرف کره خاکی زندگی می کنیم، در این باب رابطهای کاملا غیر سنتی داشته باشیم.
درگیر شدن در دعواهای کلامی و نوشتاری و پیامی با کسانی که تضاد منافعی با شما داشتهاند، نتیجهاش همیشه پرنقص است و ناکامل. فقط به درد داغ کردن فضا میخورد که آن هم نهایتش ایجاد فضایی مسموم است و افزودن سو تفاهم.
Labels: conflict of interest