متاسفانه موفق نشدم خیلی از دوستان وبلاگ نویس را ببینم. آرش و شیما و ن. و مصطفی و ... لطفا مرا ببخشند.
صبح زود از خانه
حاجی واشینگتن عزیز و بانو زدیم سمت ایستگاه قطار و راه افتادیم سوی نیویورک.
الان هم در ستارباکس خیابان مینِ محله کویینز که به جز جماعت چینی چیزی به چشم نمیخورد نشستهایم و کلاغستون را با عبدی کلانتری پر کردهایم و جاز پسزمینه و صدای حرف زدن چینیها...
به قول عبدی آدم اینجا احساس شانگهای را دارد، البته امیدوارم منظورش "های" بودن بد از کشیدن و غیره نباشد.
مقصد بعدی، گرینیچ ویلج...
Labels: نیویورک نیویورک