یکی از خبرنگارانی که اینجا آمده بود، از آن نئوکانهای دوآتشه بود که چان میداد برای بحث کردن. گیر دادم به موضعدار بودن مطالبش و طرفداریاش از نظرهای این گروه برای براندازی دولت ایران.
امید معماریان هم خیال جماعت را راحت کرد که از این توهم خارج شوند که ایرانیها منتظر آمدن آمریکاییها هستند تا دولت را براندازد. از این خبرها نیست.
صنم هم در مورد جدیت فعالان زن برای دور ماندن کمپین یک میلیون امضا از دخالت و حمایت آمریکاییها برای سالم ماندنش سخن گفت و ادامه داد که این حرکت فمینیستی است نه براندازانه.
خلاصه بعدش هم کلی حرف زدیم و جایتان خالی داریم فوتبال دستی بازی میکنیم!
Labels: دیسی