یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانه​های مشابه، حرام است
Monday, June 09, 2008
و اما افشاگری
اصولا افشاگری چیز خیلی خوبی است. در عالم سیاست، کسانی که منافع‌شان به نحوی در خطر است، منافع طرفین مقابل را یا خودشان افشا می‌کنند، یا می‌دهند آدم‌های درجه دو درجه سه افشا کنند. 

معمولا افشاگری تبعات حقوقی خاصی هم دارد، به همین دلیل مقام‌های بالاتر چندان ریسک نمی کنند.

اینکه دبیر کمیسیون تحقیق و تفحص مجلس آمده علیه رقبای ریاست جمهوری دست به افشاگری زده، فضا را جالب‌تر از گذشته خواهیم دید. به چند دلیل؛ اولا، رقیب هم آرام نخواهد نشست و دست این طرف یا رو خواهد شد، یا مبارزه به جاهایی باریک‌تر کشیده می‌شود. ثانیا، رقیب مدرک خواهد خواست. ثالثا، عضو کمیسیون وقتی بدون اجازه مدارکی را رو می‌کند، مدارکی که پیش از انجام محاکمه عمومی شده، می داند که دست به چه کار مهمی زده است. 

فرد افشاکننده یا خودسر است، یا نیست. به عقیده من نیست و اطلاعات عرضه شده با آگاهی مقام‌های بالاتر در دانشگاه همدان گفته شده. کسانی که چرخه عرضه اطلاعات را در ایران اندکی می‌شناسند، می دانند که بیرون دادن اطلاعات بدون کسب اجازه از روسا غیر ممکن است. اگر طرف بدون مقدمه وارد این بازی شده بود، تا الان هفت کفن پوسانده و روحش را هم آتش می‌زدند تا مایه عبرت شود.

به نظر من این افشاگری‌ها و چنگ و دندان نشان‌ دادن پیاده‌های نظام، تا زمان انتخابات ریاست جمهوری ادامه خواهد داشت، مگر آنکه از بالاتر از کاخ ریاست جمهوری، فتیله را بکشند پایین.

---

باید منتظر بود و دید این آقای پالیزدار واقعا کیست و خط و ربطش چیست
---

مواردی که شدیدا دوست دارم افشا شوند، مربوط به قراردادهای سپاه در حوزه‌های سدسازی است! به علاوه، خیلی دوست دارم بدانم قراردادهای نفتی نزدیکان آقای جنتی چقدر بوده؟ اگر توانستید قراردادهای عسلویه را هم منتشر کنید که کلی دعای‌تان می کنم! راستی چرا سری به سازمان گسترش بزنید! چرا مدارک مربوط به رفسنجان و اهالی‌اش همیشه مبهم است؟ یک بار هم که شده همه اطلاعات را منتشر کنید! راستی، ماجرای قتل‌ها به کجا کشید؟

Labels:

نوشته شده در 11:08 AM توسط نیک آهنگ Balatarin
|