توهم توطئه شنیده بودیم، بلاهت توطئه نشندیده بودیم!
آقا! بابا اگر مجلس درست و حسابی داشتیم، تا الان ده بار به رئیس جمهور را مجبور به کنار رفتن به خاطر مشکلات روحی و روانی میکردند.
ولی چون نه مجلسمان مجلس است، نه قوهقضاییهمان قوه قضاییه و دولتمان دولت، همه امور هم از زمان بازدید آقای رئیس جمهوری از سازمان ملل دست امام زمان بوده و امام زمان هم در دانشگاه کلمبیا آمد و زد حال جماعت را گرفت، به نحوی که جرات نکردند رئیس دانشگاه را به ایران دعوت کنند.
احتمالا روانشناسان ایرانی سالها بعد که آزاد خواهند بود تحقیقات خودشان در مورد احمدینژاد را منتشر کنند، خواهند گفت که چقدر قایم کردن این نتیجهها و نخندیدن در ملا عام به محمود سخت بوده است!
اینکه آمریکا بخواهد رئیس جمهوری یک کشور دیگر عضو سازمان ملل را به این صورت از بین ببرد، بدون اینکه مصوبهای برایش جور شده باشد، خیلی جای حرف دارد!
وای به روزگاری ملتی که امور بزرگش دست آدمهای کوچک باشد و کارهای کوچکش دست آدمهای بزرگ!
Labels: توهم