یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانه​های مشابه، حرام است
Monday, July 21, 2008
چرا رضازاده را دوست دارم؟
سال​ها پيش، تعدادی از وزنه​برداران بلغاری به ترکيه رفتته و عضو تيم ملی آن کشور شدند و باعث شکوفايی وزنه​برداری اين کشور گشتند. تعدادی نيز راهی ديگر کشورها شدند.

بعضی از آن وزنه​برداران معادل وزن خود طلا گيرشان آمد.

هميشه بحث اين بود که ترکيه در کمين رضازاده نشسته و به او پيشنهادهای کلانی هم داده​اند. گفته می​شود که عده​ای عاقل در همين کشور ما، خيال قهرمان بزرگ وزنه​برداری را راحت کردند و مصکلات مالی​اش هم حل شد.

رضازاده دو دوره قهرمان المپيک شد و بارها قهرمان جهان.

امسال، ممکن است قهرمان توان رکوردشکنی که هيچ، مدال آوردن هم نداشته باشد. قهرمان خسته است. قهرمان از درد می​نالد. يک جوان ایرانی هم به تازگی رکورد جوانان او را شکسته. جوانی که شايد الگويش همين رضازاده بوده.

رضازاده، جوان ۸ سال پيش، امروز قهرمانی دردکشيده است که چه ببرد، چه ببازد، پرچم ايران را بارها و بارها بالا برده. هر چقدر به او به خاطر فرياد کشيدن "اباالفضل" خنديده باشيم، اما هنوز می​گويد و اميدوار است اباالفضل يارش باشد.

خسته نباشی قهرمان

Labels:

نوشته شده در 2:53 AM توسط نیک آهنگ Balatarin
|