اگر میخواستم انشا بنويسم، در باره کشوری مینوشتم که همه چيزش غير تقلبی است. اکثريتش واقعی است و اقليتش درست و حسابی. وزيرش مدرک جعلی ندارد، انتخاباتش تقلبی نيست، رئيس جمهوریاش آبروی آن محسوب میشود، شورای نگهبان و مجمع تشخيص مصلحت ندارد، تکليف مردم با حکومت و سازوکار قضايیاش معلوم است، کارهای بزرگش دست آدمهای کوچک نيس، مردمش بيخودی تابع تخيلات و خزعبلات و باورهای تقلبی نيستند...
اگر مینوشتم، مینوشتم که مردم اين کشور به شعور خود احترام میگذارند، بيخودی نفت و بنزين را دور نمیريزند، اينقدر دروغ نمیگويند، زندگی را با تعارف به گند نمیکشند، اگر نانی دستشان است، با ديگران تقسيم میکنند...
مینوشتم که دوست داشتن گناه نيست، معيار خوبي، تملق و رياکاری نيست و مردم اين کشور برای بهتر شدن وضعشان، ته ريش نمیگذارند و ظاهرسازی دروغی ارزش نيست...
کمک به پروندهسازي، ارزش نيست...
حيف که نمیتوانم بنويسم!
Labels: جمهوری غير تقلبی