وای از گرمای رم، و ايول هوای خنک پاريس. خدا به بيژن روحانی عزيز خير دهاد. کلی کمک به حال شد و راهنما. آدم رم را با کسی ببيند که هم تاريخ شهر را میشناسد و هم معمارباشی راديو زمانه است، خيلی حال میدهد. ما کوچيک رياست مربوطه بيژن هم هستيم که حسابی خستهاش کرديم!
امروز هم داریوش رادپور کاریکاتوریست قدیمی ایرانی که سالهاست برای رسانههای ایتالیایی طراحی میکند را دیدیم. خیلی حال کردیم!
دیدن خالهام بعد از ۳۰ سال هم از آن ماجراهای بامزه بود. سال ۵۷ آمده بود ایتالیا برای درس و مشق، مشقش شد زندگی خانوادگی و ماندگاری در ولایت رم. بعد از فوت پدربزرگم در سال ۱۳۶۴، دیگر دلش نیامد بیاید ایران...
عصر هم با هواپيمايی کويت! آمدم پاريس. هوای خنک باحال. مردم از خنده. موقع توضيه در باب درهای خروجی و همان مسخره بازیها مهمانداران قبل از پرواز، که البته به صورت ويديويی نمايش داده میشد، آنقدر از کلمه "مقعد" استفاده کردند که نمیشد نخنديد! حالا عکسهايس را هم می آورم.
الان هم با پايی دردمند نشستهام پای لپتاپ خستهام!
بن نويی!(شب بخير فرانسوی عرض کردم!!!)
Labels: Paris