هر انتقادی که به نحوه انعکاس تلاش معاون دانشجويی دانشگاه زنجان برای سواستفاده جنسی از دانشجوی دختر وارد باشد، اما بازداشت و پرونده سازی برای کاشفين اين ماجرا و رسوا کنندگان مسوول مربوطه فقط از ساختار عدالتی کشوری برمی​آيد که مدعی حق​مداری است.

هر روز ده​ها بار سر عدالت بريده می​شود تا نظام مصون از خطا به نظر بيايد. که چه؟

ماجرای وزير کشور، هر بدی که داسته باشد، بزرگ​ترين حسن​اش اين است که نشان داد کسانی هم هستند که در دل همين سيستم، حاضر نيستند به هر قيمتی تن به تاييد يک متقلب بدهند. کردان، متقلب است. صدها نفر مثل او با همين آيين رشد کرده​اند و بالا آمده​اند.

گه در دوران شاه، و چه در دوران اخير، رشد سريع​تر با ارتباط و جعل ميسرتر بوده است. چيزی عوض نشده، چون ما عوض نشده ايم. فرهنگ جعل و تقلب و خدعه در بسياری از ما نهادينه شده. ترجيح می​دهيم به جای مبارزه با خود، خودمان را به بقيه با تمامی مشکلاتمان تحميل کنيم.

انتخاب کردان چند نکته را مشخص کرد. اولا، مدير منصوب لاريجانی جاعل بوده، سند سازی و مدرک سازی برايش مشکلی نداشته و قبح کار هم ريخته بوده. بايد اسنادی که در مجلس ششم از سو استفاده​های مالی در صدا و سيما ارائه شده بود را از نو بررسی کرد.

لاريجانی مسوول اعمال کردان بوده است.

در وزارت نفت، بايد تک تک دستورها و مکاتبات اداری و تماس​های ضبط شده کردان را از نو شنيد. کردان از رفقای موتلفه​ای​هاست. آنها از انتصاب کردان در وزارت نفت ناراحت که نشده اند...چرا؟

کردان منتخب احمدی​نژاد است. او از مقام​های بالاتر برای گرفتن رای اعتماد وزرای اخير مايه گذاشت. مسووليت بالاتر هم رفت!

مجلس با وجود شنيدن ماجرای تقلب کردان، صبر نکرد تا صحت مدرک کردان بررسی شود. اين مجلس هم مسوول است.

قوه قضاييه می​خواهد به معترضين به مدرک کردان و برملا کنندگان تقلب​های او گير بدهد...


من نمی​فهمم! حفظ نظام، واجب اوجبات است يا دفاع از حق؟ وقتی دفاع از ناحق مايه حفظ است، خدا عدالت را بيامرزاد که سال​هاست مرده...

Labels: از زنجان تا کردان