یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانه​های مشابه، حرام است
Monday, September 15, 2008
واقعیت‌ها را پنهان نکنیم
هر کدام از ما مطمئنا خاطراتی از سال‌های ۵۷ به بعد داریم. اگر خودمان نقشی در از بین رفتن حقی نداشته‌ایم، شاید دیده‌ام کسی یا کسانی قربانی شده‌اند. البته اگر خواسته باشیم ببینیم.

از بین رفتن تدریجی آزادی‌هایی که در سال۵۷ دنبالش بودیم، تقصیر کسانی است که خواه ناخواه موجب آغاز دوران خفقان در دهه ۶۰ بوده‌اند.

نمی‌توانم بپذیرم سکوت خاتمی و عدم اعتراض جناح چپ به مثلا اعدام‌های دهه شصت ناشی از مصلحت اندیشی ایشان است. سکوت هاشمی رفسنجانی در برابر مثلا کشته شدن پسر آیت‌الله لاهوتی در سال ۶۰ با مصلحت اندیشی فرق دارد.

اگر کسانی که معتقدند آن اعدام‌ها، با تایید رهبر وقت انقلاب بوده، حتما باید انجام می‌شده، تکلیف خیلی از ماها مشخص خواهد شد. و اگر می‌گویند که نه، کار خوبی نبوده، باید توضیح دهند که چرا نتوانستند کنار بکشند؟

من اصلا با کسانی که در هیچ جای دولت و حاکمیت نبوده‌اند کاری ندارم. اشاره من به افرادی است که سمتی داشته اند.

به نظر من درک این مساله سخت نیست.

من اصلا نظر مثبتی به آیت الله منتظری ندارم، ولی محترمش می‌دارم چون حداقل زیر بار اعدام‌ها نرفت و به رهبر وقت معترض بود. ماندن در قدرت به هر قیمتی را نپذیرفت.

اگر من نوعی در ایران نتوانم در این باب حرفی بزنم، یعنی تا ابد باید در جهالت بمانم؟ و با سکوت خودم و حمایت از کسانی تایید کننده قتل‌های سیاسی بوده‌اند، باید دیگران را از پیجویی واقعیت دور نگاه دارم؟

فکر می‌کنم تشابه دیدگاه سیاسی و رفاقت حزبی آنقدر ارزش نداشته باشد که اذهان را از واقعیت‌ها دور منحرف کنیم.

مساله این است که نمی‌خواهیم با گذشته خودمان کنار بیایم. دائم به خودمان دروغ می‌گوییم و بر اساس همان دروغ‌ها، تحلیل سیاسی می‌دهیم. به خودمان می‌باورانیم که طالب دموکراسی هستیم. مثل این می‌ماند که سگ هاری که هنوز آثار هاری‌اش باقی است، به دیگران معترض شود که چرا مثل گذشته تحویلش نمی‌گیرند. مثل این می‌ماند که عقرب از دست شما ناراحت شود که چرا اهل نیش می‌خوانیدش نه اهل نوش.

عدم مسوولیت‌پذیری اینان است که به آن اعتراض دارم. 

هر وقت تکلیف‌شان را با خودشان مشخص کردند، آنوقت بیایند و بر اساس واقعیت، نه مسیر پر از ناراستی پیشین، راه حل بدهند. به گمان من با عقل جور در نمی‌آید که کورکورانه راه کسانی را ادامه بدهیم که چشم بر واقعیت‌ها بسته‌اند.

یادمان نرود کسانی مانع سخن گفتن از قتل‌ها شدند که امور سانسور و رسانه دست‌شان بود. آنان امروز دوست دارند اصلاح‌طلب دیده شوند. چیزی که ارائه می‌کنند، تصویر فتوشاپی اصلاحات است.

Labels:

نوشته شده در 2:59 PM توسط نیک آهنگ Balatarin
|