یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانه​های مشابه، حرام است
Wednesday, October 01, 2008
ماه رمضانی با ۵ روز روزه​گيری
گندش را درآوردم. اما سردرد از شکم درد اثرش بيشتر بود.

روز ۱۹ ماه هم که روزه بودم، سردبيرم گفت چرا روزهای ديگر نگرفتی و امروز گرفتی؟ ماجرای ضربت را برايش تعريف کردم و گفتم احتمالا سيدهايی که نمی​خواهند در اين روز "ضربت" بخورند روزه می​گيرند.

خلاصه، امسال رکورد روزه نگرفتن را زدم.

اما از همه چيز گذشته، در اين يک ماه به کل از هرچه ارتباط حکومت با مذهب بيزار شدم. خيال می​کنيد اين جور بلاهت​ها خاص ايران است؟ تشريف بياوريد آمريکا، که رئيس جمهوری​اش خيال می​کند دارد کاری خدايی می​کند و نامزد معاون اولی جمهوری​خواهان از او بدتر است.

اين هفته Religulous فيلم ضد دينی بيل مار اکران می​شود که حتما ديدنی است. اين روزها همه​اش دارد در برنامه​های مختلف در باره خطر دينی شدن حکومت صحبت می​کند، و البته ما که در ايران اين مساله را خوب تجربه کرده​ايم، می​دانيم چه می​گويد. نايب​الزياره خواهم بود.

اين فيلم البته مستند است و بيل مار به سراغ آدم​هايی از اديان مختلف می​رود و با آنها وارد گفتگويی انتقادی می​شود.
نمی​دانم اين تاثير دوری از بلندگوهای تبليغاتی و کانال​های تلويزيونی يا دوستان متعبد است که آدم از تحميل دين به زندگی مردم خسته می​شود يا اصلا چنين روندی در حال شکل​گيری است. خيلی از دوستان اولترامذهبی​ام اينجا آتش بی​مذهبی​شان تند شده.

نکته با مزه​ای که بيل مار به آن اشاره می​کرد، رياکاری کانديداهای دو حزب برای جذب رای از جامعه آمريکاست که ۶۰ درصد مردمش نگاهی مذهبی دارند. حالا مقايسه​اش کنيد با ايران. در ايران بسياری از مردم مجبورند تظاهر کنند. تعارف که نداريم. اما اينجا در آمريکای شمالی مردم عادی آنقدرها نيازی به دوز و کلک ورزيدن ندارند. دارند؟
بگذريم.
عيدفطرتان مبارک، و به اميد پاک شدن فطرت همه​مان! به خصوص حاکمان ايران و جواسيس محترم و محترمه​شان

Labels:

نوشته شده در 9:53 AM توسط نیک آهنگ Balatarin
|