بعضی از دوستان خرده میگيرند از ميزان زياد و باور نکردنی غلطهای املايی من( از همه هم بارها خواستهام خطاهایم را گوشزد کنند.).
۱- من اصلا سابقه خوبی در املا ندارم! میگوييد نه، از پدرم بپرسيد در مشقهای عادیام از روی گلستان سعدی و بوستان، چقدر اشتباه داشتم؟
۲- دستور زبانم هم تعريفی ندارد و نداشته. پس دبير و سردبير برای چه اختراع شدهاند؟
۳- نويسنده خوبی هم نيستم.
اما، اين سه باعث ننوشتن من نمیشوند! چرا؟
۱- رويم زياد است
۲- محتوا برايم گاهی از فرم مهمتر است
۳- اينقدر نويسنده بد هست، يکی هم روش!
خلاصه، گمان کنم غلط املايی به اندازه غلطهای رفتاری دردناک نباشد. خداوند ما را از غلطهای رفتاری و پنداری و کرداری دور نگاه داراد!(داراد صحيح است!)
Labels: Mistakes