قول داده بودم هر بار این کیهان شکر زیادی بخورد، کاریکاتور حسین شریعتمداری را بکشم، اما الان مریضم و افتادهام و اصلا حالش را ندارم. این بدقولی را ببخشید.
این حسین آقا جاعل، حالا به کردان جاعلتر از خودش گیر داده که جالب است.
بگذریم. این ماجرای کردان چند ماه است همه را سر کار گذاشته. اصرار احمدینژاد بر حمایت از کردان و غیر قانونی خواندن استیضاح از همهاش جالبتر است.
اولا چه دستگاه مشروعی داریم که آدمهایش چنین با جعل مدرک و عنوان امکان پیشرفت دارند؟
ثانیا، چه عدالت علوی در کار است که ناراستها اینقدر راستقامتند؟
ثالثا، مجلسی که نمیدانست دارد به چه کسی رای میدهد، دارد وزیر را به خاطر اشتباه خودش - مجلس - استیضاح میکند. یکی نیست این مجلس را استیضاح کند؟
رابعا، بر اساس ساختار کلی نظام جمهوری اسلامی، رهبر کشور نهایتا حرف آخر را میزند. یادتان هست در مورد اصلاح قانون مطبوعات چه اتفاقی افتاد؟ آن اصلاح قانونی ایراد داشت، اما آمدن وزیری که سرتاپایش مجعول است فاقد مشکل است؟
حالا این ساختاررا تماشا کنید که چقدر باید از مشروعیتش دفاع کند. این استیضاح نیست، افتیضاح است!
Labels: کردان