الان رفیق شفیقی لطف کرد و لینک وبلاگی را فرستاد که گیر داده بود به کارتونهای بمب جنسی من در روزآنلاین (
1و
2و
3). گیرش این بود که چرا وقتی به احمدینژاد پرداختهام، از بمب جنسی و نیاز خانمها غافل ماندهام؟
در نظر بگیرید وقتی من کاریکاتوریست بخواهم رئیس جمهوری مملکت را دست بیاندازم، باید به فکر نیازهای جنسی نصف جمعیت باشم و احیانا در رفع مشکلات هم کوشا باشم! به خدا نمیتوانم!
اگر بانوی مکرمه نویسنده وبلاگ فرض کنند که خانمها مین دارند و آقایان مینیاب، ممکن است در میدان مین همینجوری گیر کنیم و به اموراتمان نرسیم!
به هر حال بنده کاملا به این امر واقفم که بخش اعظم صاحبان مین به خاطر فقدان شعور و مطالعه و توان و ... ما آقایان محرومیتهای زیادی را متحمل میشوند. اما اگر در کارتونهایم به مین بانوان بیتوجهی نشان میدهم ناشی از عرف و منطق کار رسانهای است. حساسیتها هم در مورد میادین مین فراوان است و نمیتوان به این راحتی وارد شد! باور نمیکنید، از سردبیران ما بپرسید. کلا با لباس ضد مین وارد حوزه مطبوعات شدهاند!
به هر حال، بی توجهی من را به مینهایتان و نیاز به فعال شدن این مینها ببخشاید. امیدوارم مینیابان دیگر ما را از خجالت بوجود آمده و کوتاهیهایمان نجات دهند!
Labels: بمب جنسی و میدان مین