همانطوریکه ۵ سال است مرغ یک پا دارد و گفتهام به هیچکس رای نخواهم داد تا زمانی که همه شهروندان ایرانی در فضایی خالی از شورای نگهبان بازی حق انتخاب نامزدهای دلخواه خود را داشته باشند.
و البته رای دادن یا رای ندادن من هیچ اهمیتی ندارد.
معتقدم در شرایط واقعا آزاد از این فضای «کاچی به از هیچی» تا حد زیادی دور خواهیم شد و احتمالا مرز آرزوهایمان این اصلاحطلبان منفعتطلب نخواهد بود.
اما چیزی که این روزها حواسمان را تا حدی جلب کرده، فعالیت
هواداران عبدالله نوری است. من حس میکنم اینها هزینه را برای هواداران خاتمی بالا بردهاند و این بسیار امر مبارکی است!
اگر حافظهتان یاری دهد، خواهید دید که خاتمی عملا هیچگاه به یک مناظره واقعی تن نداده و بیشتر متکلم وحده بود (و به قول دوستی، متکلم وعده!). اگر روزی روزگاری اتفاقی بیافتد و اصلاحطلبان بتوانند کاندیدای خود را پس از برگزاری چند مناظره میان نامزدهای خود برگزینند، فضا خیلی متفاوت از آن چیزی خواهد بود که تا کنون به خوردمان دادهاند.
Labels: نوری