این دو روز گذشته با یکی از همکارانم در باره اصطلاح "روزنامهنگار اصلاحطلب" گپ زدهام.
تفسیر دوستان قدیمی این بود که آوردن این اصطلاح نشانگر استقلال از قدرت بوده است.
نکته جالب این است که به همراه داشتن هرنوع برچسبی، نمیتواند بیانگر استقلال روزنامهنگار باشد.
در این طرف دنیا هم بسیاری را روزنامهنگاران "لیبرال" یا "محافظهکار" میخوانند.
این هم نمیتواند چندان برای مخاطب مثبت باشد.
محافظهکاران آمریکایی معمولا رسانههای شرقی و غربی آمریکا را لیبرال مینامند...
---
همین رسانههای ظاهرا لیبرال که معرف حضورتان هستند، اگر رئیس جمهوری آمریکا که شاید منتخب همین جماعت باشد خطایی کند و گندش در بیاید، مثل لاشخور بالای سرش پرواز میکنند و دمار از روزگارش در میآورند.
استقلال و بیطرفی به طور مطلق بیمعنی است، اما مفهومش را میتوان گاه به گاه دید...
Labels: روزنامهنگاری