من از دریچه ذهنی محدود خودم میبینم.
از این دریچه، میبینم که روزنامهنگاری ایرانی بازنده بازی انتخابات است.
روزنامهنگارانی که "ستادی" شدند، روزنامهنگارانی که حزبی شدند، روزنامهنگارانی که واقعیتها را به خاطر مصلحت و علایقشان سانسور کردند و میکنند، کشتی شکسته ما را غرق کردند.
ما بازندهایم.
ما کسانی که به خاطر دغدغه سیاسی، منافع شخصی و گروهی، به دامان کسانی میچسبیم که خود آویزان دیگرانند.
ما بازندهایم.
ما که حقیقت را قربانی ایدههای بی فرجام خود میکنیم و با لعاب فلسفه میخورانیم به مخاطب.
ما بازندهایم.
ما که ایده را داشتهایم، و بعد برایش شاخ و برگ پیدا میکنیم به عنوان توجیه و دلیل و شاهد و منبع و ...
ما بازندهایم که روی بازنده شرط میبندیم.
ما بازندهایم.
Labels: روزنامهنگاری، انتخابات