یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانه​های مشابه، حرام است
Tuesday, May 12, 2009
دموکراسی ایرانی
تجربه روزهای اخیر به من ثابت کرده که آشنایی ما ایرانی‌ها با دموکراسی تا وقتی گروه خونمان عوض نشده، چندان کارگر بر رفتار و روابط انسانی‌مان نیست.

در فضایی چند صدایی، کسی از بیان نظرات مخالف نمی‌هراسد. هر کسی طاقت خواندن و شنیدن سخنان مخالف را ندارد، عملا دموکرات نیست. 

نگاهی به منطق بسیاری از طرفداران بی‌بدیل ساختار انتخاباتی در ایران نشان می‌دهد که ماجرا به این سادگی نیست. اگر حق انتخاب داری، از نظر آنان، باید همانی را انتخاب کنی که ایشان می‌پسندند. این اسمش دموکراسی است، منتهی دموکراسی زورکی مدل وزارت اطلاعاتی‌ها و وزارت کشوری‌های دهه شصت و کسانی که احتمالا هنوز رسوبات فرقانی دارند.

انتخاب، به معنی پذیرش بدون قید و شرط این یا آن نیست. خود انتخاب نکردن هم به نوعی انتخاب است. کسانی که به این انتخاب کنندگان توهین می‌کنند، دست کمی از مقام‌های رسمی نظام که رای دادن تا تکلیف می‌شمارند ندارند.

------

دموکراسی‌خواهی این مدلی ایرانی انواع مختلفی دارد. باید خارج از کشور باشید و ببینید دور زدن و تبانی در محافلی خاص چقدر راحت انجام می‌گیرد و صدای کسی هم در نمی‌آید...

Labels:

نوشته شده در 7:27 PM توسط نیک آهنگ Balatarin
|