مطمئنا برندگان انتخابات جمعه، از هر گروهی که باشند، از پیروزی خود شاد و سرفراز خواهند بود. حتی اگر چند ماه بعدش هم بگویند ''چی فکر میکردیم، چی شد...''.
اما به عقیده من، بازندگان بزرگ این انتخابات، روزنامهنگارانی هستند که به جای اطلاع رسانی و آگاهسازی مردم از واقعیتهای جامعه و کاندیداها، مصلحت اندیشی پیشه کردند و بطور مستقیم یا غیر مستقیم به ستادهای کاندیداها پیوستند.
این عقیده من است و از آن دفاع میکنم. اصلا هم به این معنا نیست که دور بودن از بازی سیاسی به معنای پشت کردن به مردم است.
ما روزنامهنگاریم، نه ابزار پروپاگاندا که بعد بخواهیم با وجود شناختی که از کاندیدا داریم، قسم و آیه هم بخوریم که کفش جلوی پایش جفت میشود و کرامات دارد و ...
روزنامهنگاری که میخواهد وارد کار تبلیغی شود، باید، تاکید میکنم باید از رسانه خود مرخصی بگیرد و اگر شائبه ارتباط با کاندیدا در آینده باعث شود محتوای نوشتار یا کارش یکطرفه بماند، ناشر باید او را روانه حوزههای دیگر کند.
روزنامهنگاری که با یک نامزد عملا همخوابه* میشود، نمیتواند وقتی طرفش به قدرت رسید واقعیت را منعکس کند و میشود مالهکش طرف. در گذشته کم ندیدهایم، در آینده هم کم نخواهیم دید.
اگر سپاهیان غیور تمامیتخواه به انتخابات گند نزنند، به احتمال زیاد میرحسین برنده خواهد بود. از فردا به دقت به جاهایی که تبلیغاتچیها میروند دقت کنید. بررسی کنید کدام ناشر، کدام کتابها را منتشر خواهد کرد، چه کسانی قراردادهای جدیدی در وزارتخانههای صنعتی و اقتصادی نصیبشان خواهد شد؟
به نظر من از همین حالا باید آماده بررسی همه چیز باشیم. اگر قرار است برنده مدعی شفافیت باشد، باید بتوانیم تمامی قراردادها را بدون کم و کاست بررسی کنیم. باید همه مناقصهها را آنلاین برای مشاهده و بررسی بگذارند، تا مبادا یکهو ببینی برادران سازمان مجاهدین دوباره بر بخشهایی از وزارت صنایع و وزارت نفت سایه بیافکنند، و کارگزارانیها و مشارکتیها در وزارت نفت و وزارت نیرو تلپ شوند و ...
اگر قرار است برنده انتخابات مردم باشند، باید بتوانند بدون دردسر بر دولت و دولتیان نظارت کنند.
اگر قرار است مردم برنده باشند، باید سایتهای حقیقت یاب غیر وابسته بوجود بیایند و کارشان بررسی قولهای برنده و تیمش باشد و نگذارند کسی به این راحتیها خالی ببندد و بدون دردسر راهش را بگیرد و برود.
ادامه دارد
---------------
* In-Bedded Journalism
Labels: انتخابات