یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانه​های مشابه، حرام است
Saturday, October 31, 2009
THIS IS IT
این فیلم را ببینید، اگر با مایکل جکسون و آهنگ‌هایش و رقصش خاطره‌ای دارید.

زمانی مد شده بود که ملت همه چیز را کتمان کنند و خودشان را بزنند به روشنفکری...

من هنوز آهنگ‌های سال ۱۹۸۳ او را که می‌شنوم، می‌روم توی همان حس و حال سال‌های اول و دوم دبیرستان.

این فیلم مربوط به تمرین‌های مایکل جکسون و گروه رقاصان و نوازنده‌ها برای کنسرت‌های ممتد او است که البته با مرگ این ستاره بزرگ، همه چیز عملا باطل شد.

یک جاهایی حس می‌کنی صدایش نمی‌کشد، اما خودش را به همان حدی می‌رساند که باید. ضعف‌های انسانی باعث شده این فیلم مستند دلنشین‌تر شود.

مایکل، حساس است، دقیق است، قدرشناس است...

جالب آنکه در تمام مدت این فیلم یادم رفته بود که او همان کسی است که دو پرونده بزرگ اخلاقی داشت که عملا او را سال‌ها حاشیه نشین کرده بود.

اگر زنده می‌ماند، ممکن بود این بازگشت، نتیجه‌ای شگرف داشته باشد، اما مرگش، فقط سران ایران را خوشحال کرد! چرا که اخبار مرگ او برای آمریکایی‌ها و رسانه‌های غربی مهم‌تر از وقایع بعد از انتخابات ایران بود.

---

گاهی باورت نمی‌شود که این آدم در ۵۰ سالگی اینقدر قشنگ همان حرکات جوانی‌اش را تکرار می‌کند...اما می‌فهمی که لاغرتر شده...

چند تا از آهنگ‌ها اشکم را درآورد.

---

یعنی آیا بت‌های موسیقی دهه هشتاد قرار است اینطوری بروند؟ چند سال پیش که لارا برانیگان رفت، حالم حسابی گرفته شد....


Labels:

نوشته شده در 1:27 AM توسط نیک آهنگ Balatarin
|