فرق من با وبلاگنویس محترمی که طبیعتا اسم مستعار دارد و مسوولیت رسانهای ندارد و با یک تیم روزنامهنگار کار نمیکند و ... این است که من باید خیلی از ملاحظات را رعایت کنم، و او میتواند رعایت نکند.
درک کار گروهی رسانهای برای کسانی که چنین تجربهای ندارند، سخت است و طبیعتا انتظار بیجایی است اگر از کسی بخواهم مثل من به ماجرا نگاه کند.
با این همه، به عنوان یک روزنامهنگار، مسوولیتی دارم. گاهی ممکن است خودرای بودن من، مانع پیمایش درست راه شود. اما در موردی حساس مثل این، ترجیح دادم خودسر و رادیکال نباشم.
برای من، نقد همه دوستان، محترم است، اما هر کسی میتواند بر اساس نگاه خودش رفتار کند. خداوند آیتالله منتظری را بیامرزاد که در یک همفکری، کمک کرد توجیه لازم برای کشیدن جماعت فراهم آید. نامه مرحوم منتظری، مطمئنا کار همکارانم را در آینده راحتتر خواهد کرد.
تاکید مجدد: من فعال سیاسی یا اجتماعی نیستم. روزنامهنگارم با تمامی زنجیرهایی که به دست و پایم بسته شده. بر اساس همین محدودیتها میتوانم کار انجام دهم. کسانی که آزاد هستند، طبیعتا راحتتر میتوانند هر کاری بخواهند انجام دهند. Labels: خامنهای