دیشب که با علیرضا گفتگو میکردم، چند نکته جالب را مطرح کرد. نکته ویژه، این بود که چرا کسانی را که میتوانیم در داخل آزاد کنیم، به فراموشی سپرده شدهاند؟ چرا دستگاه سیاسی ایران که میتواند روی آزاد کردن معلمین تاثیرگذار باشد، کاری نکرده و تعداد زیادی از معلمها هنوز در بند هستند، بی آنکه اتهامهای جاری و مستعمل ارتباط با ان.جی.او. های خارجی به پرونده آنها بچسبد؟
مطمئنا اگر احمدینژاد مشکل معلمها و کارگران را حل کند، ثابت خواهد کرد مردمی است...آیا میتواند؟
Labels: سیاست