وبلاگ نویسی برای این نبود که هویتمان را از دست بدهیم و تبدیل شویم به سگهای هاری که فقط دنبال پاچه گرفتن باشیم و واقواق کنیم. قرار بود دیدگاههایمان را آزادانه بیاوریم روی مانیتور یکدیگر و از هم یاد بگیریم.
وبلاگنویسی برای این نبود که موجودی دیگر بشویم. نگاه کنید! خیلی از ما، از جمله خودم تبدیل به هیولاهای کوچکی شدیم که از آنها متنفر بودیم.
وبلاگ ابزار است! ولی انگار مثل "ماتریکس"، ما جزئی از آن شدیم، نفسمان را گرفت. اختیارمان را هم.
Labels: وبلاگ