آقایی که شما باشید، من به سید محمد خاتمی یک دمت گرم بدهکارم.
چرا؟ تعجب میکنید؟
گرچه شخصا انتخابات در چارچوب فعلی را عقلانی نمیدانم، گرچه خاتمی را جزیی از ساختار نابرابر نظام میدانم و ...اما خاتمی به وعدهاش عمل کرد. آفرین بر او!
شاید بیشترین انتقاد من و امثال من به او، سست عنصریاش در بازی سیاست بوده باشد، اما فارغ از همه شایعات که از بیت به او گفتهاند برود کنار، یا موسوی با بیت توافق کرده، اما با وجود فشار بیش از حد طرفداران و نزدیکان و جوانان، سر موضعش ماند و انصراف داد.
میشود گفت این چه آمدنی بود و چه رفتنی، اما اگر خاتمی درک کرده باشد که نمیتوان بر این اطرافیان تکیه کرد، و در عین حال طرح مساله «یا من یا موسوی» هزینه خودش را دارد، کنار کشیدنش از رقابت در موقعیتی که موسوی بر خلاف گذشته اعلام کرده مرد میدان است، کاری منطقی است.
هر چقدر گیر سهپیچ به خاتمی داده باشم، اما باید اعتراف کنم که تحت تاثیر قرار گرفتهام.
---
خیلیها معتقدند کل این ماجرا تاکتیک بوده است. همان نگاهی که حسین شریعتمداری دارد. هر چه باشد، چیزی از ارزش خاتمی کم نمیکند!
---
این البته به معنای فراموش کردن سوالاتم نیست. حالا فارغ از هواداران دو آتشه ترسو، میتوانم بپرسم. شاید وبلاگی برایش راه انداختم!
Labels: خاتمی