همانطوریکه ۵ سال است مرغ یک پا دارد و گفته‌ام به هیچ‌کس رای نخواهم داد تا زمانی که همه شهروندان ایرانی در فضایی خالی از شورای نگهبان بازی حق انتخاب نامزدهای دلخواه خود را داشته باشند.

Labels: نوری

اشعار زنده‌یاد سعیدی سیرجانی در وصف نظام مقدس و ولایت مطلقه

Labels: سعیدی سیرجانی

Labels: کارتون

سخنگوي قوه قضائيه در پاسخ به سوال خبرنگاري در مورد آخرين وضعيت برادران علايي و حسين درخشان گفت: برادران علايي پرونده‌شان به دادگاه واصل شده و طي روزهاي آينده جلسه دادگاه براي رسيدگي به اتهامات آنها مبني بر اعزام عليه امنيت داخلي از طريق همكاري با كشور امريكا، فعاليت تبليغي عليه نظام و عضويت در گروه‌هاي معاند نظام در شعبه 15 دادگاه انقلاب درحال رسيدگي است و پرونده حسين درخشان نيز به جرم ارائه نسبت‌هايي به ائمه اطهار در مرحله تحقيقات مقدماتي در دادسرا است. 

Labels: Hoder

Labels: کارتون

خواندن سخنان رئیس جمهوری آذربایجان اندکی برایم این سوال را ایجاد کرد که کسانی که ادعای هویت‌طلبی دارند و نمی‌خواهند جدایی‌طلب نام گیرند، چه واکنشی در برابر الهام علی‌اف نشان خواهند داد؟

Labels: آذربایجان

چند هفته پیش هر کسی سکوت می‌کرد حتما جزو خائنین و مرتدین عالم وبلاگی رده‌بندی می‌شد.

Labels: Hoder

وقتی از ایران خارج شدم، یکی از از وبلاگ‌نویس‌های دست راستی مرا در مسنجر یاهو گیر انداخت و شروع کرد سین جیم کردن من.

Labels: تشنگان خدمت

Labels: کارتون

هنوز گیجم. هنوز منگم.

Labels: واویلا

راستش مدت‌ها بود دلم می‌خواست کاری کنم که دلم اینقدر بیخودی نگیرد. دلیلش را نپرسید.

Labels: kowsar.ca

Labels: کارتون

یکی از رفقای اهل اصلاحات که هر از گاهی با هم می‌چتیم از اینکه وبلاگ من فیلتر شده خوشحال بود!

Labels: لذت سانسور

امروز که خواندم سید محمد خاتمی گفته است که قانون اساسی ایران «وحی منزل» نیست و راه‌هایی برای تغییر آن وجود دارد، باورم شد که با فرض فراموشی ایرانیان این حرف را زده است.

Labels: فراموشی تاریخی

راستش خسته می‌شوم وقتی می‌شنوم از ظرفیت‌های قانون اساسی بهره لازم را نگرفته‌ایم. وقتی می‌گویند ظرفیت‌های قانون اساسی بیشتر از این حرف‌هاست. وقتی می‌گویند خاتمی اوج ظرفیت تغییر پذیری نظام است و ...

Labels: ظرفیت

مدت‌ها بود اشکم در نیامده بود.

Labels: فیلم

Labels: گاهی وقت‌ها

امروز داشتم یادداشت روز کیهان را می‌خواندم. از ظاهر ماجرا چنین بر می‌آید که اصولگراها شدیدا از آمدن خاتمی بیمناکند. من توی کتم نمی‌رود.

Labels: بازی

ای صاحبان بمب‌های جنسی و مین‌های ضد نفر! این دو فیلم را حتما ببینید.

Labels: دو فیلم

Labels: کارتون

چون ما اندکی خارجی شده‌ایم و یک فروند درختک کاج منور در گوشه اتاق پذیرایی‌مان است، پس باید آرزوهای‌ما را بنویسم برای جناب سانتا کلاز:

Labels: کریستمس

من هر از گاهی خواب صابری را می‌بینم. 

Labels: گل‌آقا

الان رفیق شفیقی لطف کرد و لینک وبلاگی را فرستاد که گیر داده بود به کارتون‌های بمب جنسی من در روزآنلاین (1و2و3). گیرش این بود که چرا وقتی به احمدی‌نژاد پرداخته‌ام، از بمب جنسی و نیاز خانم‌ها غافل مانده‌ام؟

در نظر بگیرید وقتی من کاریکاتوریست بخواهم رئیس جمهوری مملکت را دست بیاندازم، باید به فکر نیازهای جنسی نصف جمعیت باشم و احیانا در رفع مشکلات هم کوشا باشم! به خدا نمی‌توانم!

اگر بانوی مکرمه نویسنده وبلاگ فرض کنند که خانم‌ها مین دارند و آقایان مین‌یاب، ممکن است در میدان مین همینجوری گیر کنیم و به اموراتمان نرسیم!

به هر حال بنده کاملا به این امر واقفم که بخش اعظم صاحبان مین به خاطر فقدان شعور و مطالعه و توان و ... ما آقایان محرومیت‌های زیادی را متحمل می‌شوند. اما اگر در کارتون‌هایم به مین بانوان بی‌توجهی نشان می‌دهم ناشی از عرف و منطق کار رسانه‌ای است. حساسیت‌ها هم در مورد میادین مین فراوان است و نمی‌توان به این راحتی وارد شد! باور نمی‌کنید، از سردبیران ما بپرسید. کلا با لباس ضد مین وارد حوزه مطبوعات شده‌اند!

به هر حال، بی توجهی من را به مین‌هایتان و نیاز به فعال شدن این مین‌ها ببخشاید. امیدوارم مین‌یابان دیگر ما را از خجالت بوجود آمده و کوتاهی‌هایمان نجات دهند!

Labels: بمب جنسی و میدان مین

Labels: کارتون

Labels: جامعه

Labels: کارتون

شوت* ۱۹ ساله شد!

Labels: طنز و کاریکاتور

البته ما روی‌مان نمی‌شود اصل جمله بالا را بیاوریم چون در روزگار حال شدیدا تفاسیر بَدبَد را موجب می‌شود.

Labels: می‌تواند یا نمی‌تواند

Labels: کارتون

چند نفر از دوستان معترض شده بودند که چرا وبلاگ‌نویسان، یا لا‌اقل بعضی از ایشان در دفاع از درخشان نامه‌ نگاری کرده‌اند و دیگران را به فراموشی سپرده‌اند.

حرف‌شان اصلا بی‌ربط نیست.

ما البته یک تشکل واقعی نیستیم، اما راستش می‌شود اسم ما را با تمام اختلافاتی که داریم، یک گروه متشکل مجازی گذاشت.

دوست دارم نظر بقیه وبلاگ‌نویسان را هم بدانم. اگر بر روی دفاع از کسانی که به خاطر ابراز عقیده از طریق وبلاگ اصرار داشته باشیم، خون هیچکسی رنگین‌تر از دیگری نیست.

----

دیشب داشتم فکر می‌کردم برای راحت‌تر کردن امر تخلیه اطلاعات در دوره بازداشت، به حسین کاغذ داده‌اند یا لپ‌تاپ؟ باور کنید پرکردن برگه‌های بازجویی خیلی سخت است. بیچاره پورزند ۷۰۰ صفحه را مجبور بود پر کند که البته به املا نویسی می‌مانست.

فقط مانده‌ام چرا بیخودی بنده خدا را تحت فشار گذاشته‌اند. برای نوشتن این تک‌نویسی که نیاز به حبس و نگران کردن خانواده نبود. این چند سال که حسین کلی را پیشاپیش روی وبلاگش منتشر کرده بود.

---

در باب حسین، هنوز به نظرم تحلیل زیدآبادی درست‌ترین است.

می‌خواهند یک فایل کامل از همه داشته باشند. بعدش برای پروژه‌های بعدی می‌گذارند توی آب‌نمک.

---

دیشب داشتم فکر می‌کردم در باره آن سال‌ها...

آن سال‌ها وقتی ملت را مجبور به تک‌نویسی می‌کردند، انگار باید طوری می‌نوشتند که بازجو راضی می‌شد. و اگر راضی نمی‌شد، کلی باید توضیح می‌داد. یکی از همکاران مرا در بهار ۸۲ گرفته بودند، کلی در باره دفتر کاری که آن زمان داشتیم سین جیمش کردند. تحلیل بازجویان و البته کیهانی‌ها(ارتباط را پیدا کنید) این بود که نیک‌آهنگ مشارکتی است (مشارکتی پنهان احتمالا!) و ...، این رفیق ما هم به ایشان گفته بود که نیک آهنگ بشدت از مشارکتی‌ها بدش می‌آید و در محل کار از حزب‌اللهی‌ها بدتر است و در ماه رمضان کسی جرات روزه‌خواری ندارد و به کسی حتی اجازه سیگار کشیدن در فضای دفتر را نمی‌دهد و با خانم‌ها هم فوق‌العاده جدی است و به کسی رو نمی‌دهد و...

طرف مجاب نشده بود، اما رفیق ما را درست بعد از آنکه یک مصاحبه من منتشر شد و در آن گند زده بودم به مشارکت آزاد کردند. ظاهرا بعد از آن مصاحبه باورشان شده بود که این رفیق ما راست گفته.

یکی از چیزهایی که رفیق آزاد شده‌ام تعریف می‌کرد این بود که مرا "نیمه مسلمان" خطاب کرده بودند، و گفته بودن خطر این "نیمه مسلمان‌"ها از بی دین‌ها بیشتر است.

---

هر کدام از ما تجربه‌های کم و زیادی با جماعت داریم. وقتی ابراهیم نبوی آن زمان دو کتاب خواندنی نوشت، می‌شد در پس حرف‌هایش خیلی از قیافه‌ها را دید.

اما مثلا کسانی مثل مسعود بهنود، احمد زیدآبادی، اکبر گنجی و هر کسی که دست به قلم دارد بنشینند تجربیات بازجویی و هر آنچه یادشان مانده را بنویسند، چه مجموعه ماندگاری می‌شود.

---

یکی از مسائلی که بعد از آمدن به کانادا با آن روبرو شدم، فراموشی موقت بود و افسردگی. آن زمان یکی از انجمن‌های روزنامه‌نگاری کانادایی کمکم کرد تا نزد روانکاو بروم. گفت دچار Post Traumatic Stress Disorder شده‌ام.

انگار از دیگ زودپز که بزنی بیرون و فشار را بردارند، وا می‌روی.

شروع کردم نوشتن خاطراتم. به یک نقطه که رسیدم دیدم هیچ از بازجویی‌ها یادم نمی‌آید. یک فاصله زمانی میان زمستان ۸۰ و زمستان ۸۱، تنها چیزهایی که یادم مانده بود این بود که دو بار به مدت یک هفته خانه نشین شدم.

سه سال پیش که سیما شاخساری در تورنتو بود برای تحقیقاتش، درست روزی که می‌خواست با من گفتگو کند، از نخستین جلسه بازیابی حافظه برگشته بودم. حالم به قدری بد بود که حد ندارد. ضربان قلبم پایین نمی‌آمد.

آن جلسات بازیابی آنقدر رویم فشار آورد که تصمیم گرفتیم موقتا متوقفشان کنیم. نتیجه اخلاقی‌اش هم این شد که بعد از آن تا مدت‌ها قرص اعصاب می‌خوردم. روانکاوم معتقد بود که انگار به طور نخودآگاه بخشی از وقایع را فراموش کرده بودم.

یکی از نکاتی که یادم آمد، سین جیم در مورد عکس‌ها و اسنادی بود که برای یک پژوهش دست ما رسیده بود، اما سفارش دهنده که سازمانی دولتی زیر نظر وزارت کشور بود نگفته بود که در اختیار داشتن آن اسناد چقدر خطرناک بوده است. من البته به خاطر ترسو بودن ذاتی وقتی دیدم مشاور دیگر پروژه که همان اسناد را در اختیار داشت بازداشت شده، زنگ زدم به یک پیک موتوری و مال بد را تحویل صاحبش دادم.

وقتی حالی‌ام شد که نباید آن عکس‌ها را می‌دیدم و برادران نگران بودند که آیا چیزی اسکن کرده بودم یا نه، برق سه فاز از آنچه نابدترم پرید. احتمالا خیال کرده بودند ما این مدارک را فرستاده بودیم به ولایت بلخ یا ولایت البرادعی. آن سال اصلا نمی‌دانستم البرادعی کیست!

همین الان که دارم می‌نویسم ضربانم می‌رود بالا، چه برسد به آن موقع.

---

چیزی که باعث نگرانیم شد، پیدا کردن یک فرو رفتگی مثل جای شکستگی در نقطه‌ای از سرم بود که هیچ چیز از آن در خاطرم نبود. تا آنجا که یادم بود، سه نقطه سر من شکسته بود، نه چهار نقطه. این آخری را نمی‌دانستم کی ایجاد شده.

این اثر را هم روزی پیدا کردم که موهایم را از ته زدم. شاید نشانه چیزی هم نباشد، اما تا مدت‌ها نگرانم کرده بود. نگرانی هم بابت این بود که هیچ اثری در حافظه‌ام از این ترک یا فرورفتگی نبود.

بعد از توقف آن جلسات بازیابی حافظه، دیگر نخواستم ادامه‌شان بدهم. یعنی توانش را نداشتم.

---

دوستی دارم که خاطره نویسی‌هایم را دنبال می‌کرد و معترض بود که چرا قطع‌شان کرده‌ام. راستش وقتی مطمئن نیستی چیز را که می‌نویسی خواب بوده یا واقعیت، خودت هم گیج می‌شوی. بعد از جلسات بازیابی حافظه، خیلی از جزئیات سال ۸۱ را به خاطر آوردم، اما با پیدا شدن یک مسیر گنگ، همه ریسمان از دستت خارج می‌شد.

بعدا شروع کردم روی یک کتاب کمیک شخصی کار کردن. هر وقت به بعضی قسمت‌ها می‌رسم، کار متوقف می‌شود. نمی‌دانی باید قصه بگویی یا خاطراتت را مصور کنی.

---

اینکه چرا مساله فراموشی مقطعی برای من مهم است، به این خاطر است که من حافظه خیلی خوبی دارم. تولد دو سالگی ام را با جزئیاتش یادم است. خیلی از مسیرهایی و جاهایی که رفته‌ام را دقیقا به یاد می‌آورم و حتی متلک‌هایی که بار مردم کرده‌ام. البته بیشتر چیزهایی که مربوط به قبل از سال ۸۱ است.

حتی چند تعقیب و گریز خرداد ۸۲ بعد از گرفتن نامه تهدید را هم به یاد دارم. اما انگار بخشی از حافظه پنهان شده. امیدوارم مغزم فرمت نشود تا آن هم غیبش بزند.

---

چیزی که همیشه از آن زورم می‌گرفت، این بود که به خاطر کشیدن کارتون استاد تمساح، بارها و بارها جواب پس دادم، اما نسخه اصلی‌اش دست برادر مدیر مسوول روزنامه ماند. وقتی تسویه حساب می‌کردیم، نزدیک به ۴۰۰ هزار تومان طلبکار بودم. آن پول را هیچ گاه پس ندادند. گفتند هر وقت پول دستمان رسید، آنوقت. حالا در نظر بگیرید سال ۷۹ را که همه کارهایم را از دست داده بودم و بشدت به پول نیاز داشتم، آنوقت هیچی به هیچی.

بعدها وقتی روزنامه آزاد از توقیف خارج شد، مطابق قانون باید خبرم می‌کردند، اما خبری نشد. در عوض رفیق شفیقی را جایم خبر کردند. آن بنده خدا هم از قوانین کار بی‌اطلاع بود.

آن طلب ما را هم ندادند...

اما جالب این بود که برادران بازجو می‌خواستند ثابت کنند که من ایده آن کارتون را از اسرائیل گرفته‌ام. چند نفری از بچه‌ها را هم مجبور به تک‌نویسی در تایید نظرشان کردند. این اسرائیلی‌های لعنتی از آن ۴۰۰ هزار تومان خبری ندارند؟

---

سال ۸۳ یکی از همکاران را بازداشت کرده بودند و بعد برایم آفلاین گذاشت که برادران معتقد بودند که من یک شبکه برانداز اینترنتی را از کانادا هدایت می‌کنم! هر چه فکر کردم چگونه می‌توان از یک خشک‌شویی که در آن کار می‌کردم براندازی کنم، چیزی به ذهنم نرسید!

---

اگر بتوانیم همه آنچه به یادمان می‌آید را بنویسیم و به یک آرشیو بسپاریم، شاید روزی به درد کسی بخورد. حتی اگر علیه نزدیک‌ترین دوستانمان تک‌نویسی کرده باشیم. حداقل می‌شود تحلیل آدم‌ها را تحت فشار سنجید. و شاید هم بشود تحلیلی از سیستم امنیتی که آدم‌ها را مجبور به پذیرش هر مشکلی و خفتی می‌کند بدست آورد

Labels: روزگار سپری شده جوانان سالخورده

حسين درخشان ظاهرا در بازداشت دستگاههاي اطلاعاتي است. وقتي قصد آمدن به ايران كرد، به ‏حرمت دو – سه باري كه ايميلي رد و بدل كرده بوديم، برايش نوشتم كه اوضاع آنگونه نيست كه مي‌پندارد. ‏جواب داد كه تو به ظرفيت نظام جمهوري اسلامي و استعداد حسين درخشان باور نداري. من هم در پاسخ ‏گفتم: احسنت به اين همه اعتماد به نفس.‏

اينكه او را بازداشت كرده‌اند امرغريبي نيست. به هر حال حسين درخشان دو بار به اسرائيل سفر كرده و ‏اطلاعاتي از ايرانيان خارج از كشور در اختيار دارد. به گمان من او را به منظور آزردن دستگير نكرده‌اند ‏بلكه مي‌خواهند به قول معروف او را تخليه اطلاعاتي كنند و از ميزان صداقت او در تغيير جهت سياسي‌اش ‏در يك سال اخير اطمينان حاصل كنند.‏

بنابراين من نگران اذيت و آزار او در هر جايي كه هست نيستم، بلكه نگرانم كه او نيز تبديل به پيام فضلي ‏نژاد ديگري شود. اين نكته را به او هشدار داده بودم، اما او بيش از حد به خودش اطمينان داشت.‏

ترديدي نيست كه نوشته‌هاي درخشان در اين ماههاي اخير براي هر آدم منصفي آزار دهنده بود، اما اگر حقي ‏از او در جريان جاري ضايع شد، قطعا بايد از او حمايت كرد. سير تحول زندگي درخشان به همه ما ايرانيان ‏يادآوري مي‌كند كه يك ايراني با استعداد و خوش قريحه تا چه اندازه مستعد آن است كه در واكنش عاطفي به ‏محيط اطراف خود با چه سرعتي از كجا تا به كجا طي طريق كند.

Labels: Hoder

Payam Akhavan: Why Canada should help the Iranian-Canadian "Blogfather" and apologist for Iran

..."I was one of the targets of Derakhshan's hate campaign. In one of his postings, he claimed that the celebrated Iranian human rights lawyer and Nobel Prize laureate Shirin Ebadi should instead receive the "Hypocrisy Award" because she had allowed her daughter to study under my supervision at McGill University, and I was allegedly an American agent for having founded the Iran Human Rights Documentation Centre in New Haven, Connecticut together with former colleagues at Yale University. In another posting he claimed that the "confession" of arrested University of Toronto professor Ramin Jahanbegloo that his research fellowship at the U.S. National Endowment for Democracy was part of a CIA conspiracy to foment a "velvet revolution" in Iran was a genuine admission and not a statement made under duress."..

..."Those human rights advocates that he worked so hard to demonize, myself included, must now transcend his treacherous politics and defend his fundamental rights, both because he is a fellow Canadian citizen, and more fundamentally, because he is a human being. The litmus test of human rights is the inherent dignity of all and not political convenience. Derakhshan's vilified enemies may yet become his saviours in his darkest hour."

Labels: Hoder

Labels: Hoder

دیشب این میگرن لعنتی کار را به حدی رساند که مجبور بودم بالش را گاز بگیرم تا فریادم به گوش کسی نرسد. یعنی گاهی می خواهید فریاد رسی نیاید سراغتان!

صبح نرفتم سر کار، یعنی نتوانستم بروم.

دکتر هم نتوانستم بروم، چون آنقدر آفتاب شدیدی بود که با عینک آفتابی هم نمی‌شد تحملش کرد.

شب که رفتم دکتر، قرصی داد که البته جدید بود، اما بعدش به هم ریختم.

خلاصه این سردرد عزیز میگرن‌آبادی فرد علیا، دمار از روزگار ما درآورده...

وقتی که برگشتم، یکهو یک موضوع برای کارتون روزآنلاین زد به کله‌ام. از یک طرف نور مانیتور اذیتم می‌کرد، از یک طرف کرم کشیدن موضع داشت "بود بود" می‌کرد.

اما چون همه کار من امروز باید کشکی می‌شد، یک ساعت بعد از فرستادن فهمیدم که اصل طرح را نفرستاده‌ام...

خلاصه از این سردردهای مزمن اگر خواستید، بگویید تقدیم کنم...

Labels: میگرن

سال ۱۳۷۴ بود. يک همخانه داشتيم که که عکاس بود. سفارش گرفته بود از طريق مرحوم کاوه گلستان که از ناطق نوری برای يک آژانس انگليسی عکاسی کند. آنقدر مطمئن بودند که ناطق بی​رقيب است که صدتا صدتا سفارش می​دادند.

تابستان ۷۵ بود که چند بار اسم ميرحسين موسوی مطرح شد، موتلفه تمام تلاشش را کرد که موسوی کنار بکشد. همه می​گفتند تنها کسی که می​تواند مقابل ناطق بايستد، موسوی است. اما موسوی کنار رفت. همه عزا گرفته بودند.

آن روزها در همشهری صحبت حسن روحانی هم بود. يادم می​آيد دبير سرويس سياسی همه​اش در باره هوش و در عين حال خطر روحانی حرف می زد.

تا اينکه يک شب شنيديم که بعضی از اهالی مجمع روحانيون با خاتمی جلسه گذاشته​اند. کمتر روزنامه​نگاری بود که خاتمی را دوست نداشته باشد. اما کسی بختی برای سيد محمد کتابدار قائل نبود.

---

امروز وقتی سخنان بعضی جوان​ترها را می خوانم که همه تخم مرغ​هايشان را در سبد خاتمی چيده​اند، ياد آن روزها می​افتم. حس می​کنم اگر سنشان به آن روزگار نمی​خورد، کسی هم نمی​خواهد برایشان تعریف کند که چه بر سر اصلاحات آمد.

سوالات از خاتمی را که می​خواندم، دیدم کسی از او سوالی نکرده که جوش بیاورد. سوال​ها گویی از صد تا فیلتر گذشته​اند.

اتفاق جالب​تر تقابل طرفداران عبدالله نوری با طرفداران خاتمی بوده است. به نظرم می​توان آنرا یک جور مقابله طرفداران مشروعیت پذیرش حکم حکومتی و منتقدین ولایت فقیه هم خواند. مسلما نوری دیگر زیر بار باور قدیمی خود نخواهد رفت.

---

برایم این سوال وجود دارد که انتظار دانشجویان از خاتمی چیست؟ فکر می​کنند او توان انجام کاری بیشتر از آنچه که در دور دوم انجام داد(بخوانید انجام نداد) را دارد؟ مگر مشکل او با شورای نگهبان و مجمع و بیت نبود؟ مگر عدم کنترل نیروهای نظامی و انتظامی نبود؟ مگر مشکلش با قوه قضاییه نبود؟ خاتمی چه کار جدید می​تواند بکند؟ آیا ظرفیت جدیدی پیدا کرده که همه ما از آن بی​خبر مانده​ایم؟


حس می​کنم آنچه تبلیغ​گران خاتمی دارند به جوان​ترهایی که در دوم خرداد دبستانی بودند غالب می​کنند، یک شخصیت ناجی است با توانایی​های بسیار بالا که هنوز با ظرفیت​هایش آشنا نیستیم. البته از آن بالاتر حس می​کنم که خاتمی واقعا می​تواند آنها را "يار دبستانی" خود بخواند.

---

يکی از نويسندگان روزآنلاين نوشته بود که خاتمی می​تواند به نوعی تعينن کننده رئيس جمهوری بعدی باشد تا اينکه خودش نامزد شود. اينکه او درست بعد از سخنان رهبری بيايد و بگويد بايد کانديدايی بيايد که مشکل کمتری با او داشته باشند نوعی اساره و شايد امتحان نيز هست.

---

من تعلق خاطری به هيچ مقام سياسی در ايران ندارم که بخواهم نگران او و رفقا و آينده اش باشم، اما نگران ضعف تاريخی دانشجويان از به چالش کشيدن کسانی هستم که دوستشان دارند. از اين نگرانم که خبرنگاران، در تله هواداری و سياسی​بازی بيافتند. از اين ناراحتم که به جای پرسش از نامزدها، در دام سخنان شيرين و اميدبخششان بيافتيم.

Labels: يار دبستانی

Labels: کارتون

خداوند به شيرين عبادی خير دهاد که اعتبار نام و عنوانش باعث شد همکاران بی​بی​سی و راديو فردا با خيال راحت​تری موضوع غیبت صغرای حسين درخشان را مطرح کنند. همينکه مطلب را از او نقل قول کرده​اند جای شکر دارد.

حالا از اين به بعد بايد ديد می آيند و خبر و سوژه را پيگيری کنند و ببينند روند اين غيبت به کجا کشيده؟

Labels: Hoder

پریروز با دوست روزنامه‌نگاری که به خاطر دفاع از اصلاحات زندان هم رفته بود گپ می زدم. می‌گفت سایت "امروز" مصطفی‌تاج‌زاده اگر نقدی بر خاتمی دریافت کند، منتشر نخواهد کرد.

در جبهه اصلاح طلبان و تحول خواهان اما چه؟ آيا آنان هم نفس قدرت را شيرين يافته‌اند كه به براي تصاحب آن، آدابي درويشي و قواعد گفتگو بين خود را فراموش كرده‌اند؟

عجيب است كه همه ما وقتي از كسي با هر لحني انتقاد مي‌كنيم، انتظار داريم طرف مقابل آن را فقط «نقد» بداند و در مقابل آن صبوري و تحمل به خرج دهد، اما وقتي ديگري با هر لحني از ما انتقاد كند، آن را «تخريب» مي‌ناميم و انتظار تحمل و صبوري را خلاف انصاف تصور مي‌كنيم. با اين حساب، انجام گفتگو امكانپذير است؟ مدنيت مفهومي پيدا مي‌كند؟ اصلا با اين شيوه سنگ روي سنگ بند مي‌شود؟"

و ادامه می‌دهد: "من واقعا در مانده‌ام كه چگونه از جناب آقاي خاتمي مي‌توان انتقاد كرد كه مثلا به داور جان و يا سايت محترم «پيك نت» كه هنوز نمي دانم با آن مواضع توطئه بينانه روي چه منطقي حامي پرحرارت آقاي خاتمي و در نتيجه هم سلك داور است، بر نخورد؟

آقاي خاتمي آيا معصوم و مصون از هر خطا و اشتباه است؟ اگر اين است خب بفرماييد تا ما حواسمان را جمع و جور كنيم، اما اگر اين نيست، نبايد به خطا و اشتباه او اشاره كرد؟ اگر نبايد اشاره كرد باز بفرماييد تا ما حساب كار دستمان آيد، اما اگر مي‌توان اشاره كرد؛‌با چه زباني و ادبياتي؟ ادبياتي كه شما مي‌پسنديد يا ادبياتي كه خود مناسب مي‌دانيم؟"

ما در روزگاری به سر می‌بریم که نقد خاتمی تخریب او خوانده می‌شود. مرز تخریب کجاست؟ 

به نظر من فراتر از اینها، اگر سید محمد خاتمی به عنوان کسی که داعیه دموکراسی‌خواهی و آزادی بیان دارد، مقابل سانسورچیان خواسته و ناخواسته‌اش نایستد، به امثال تاج‌زاده‌ها و رمضان‌زاده‌ها و الباقی نگوید که دریچه را اینقدر تنگ نکنند، دولتش هم مستاجل خواهد بود و مستاصل.

خاتمی اگر جلوی سانسور در زمانی که در قدرت نیست را نگیرد، فردا که باز هم به قدرتی رسید در حدی که خودش هم پیش از پیش گفته بود (تدارکاتچی)، تنها زورش به بستن دهان منتقدین از طریق یارانش در مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب و یحتمل مجمع روحانیون خواهد رسید.

آخر مسوولان سابق حراست  ارشاد و چاپ و نشر در دوران وزارت خاتمی می‌توانند طالب آزادی باشند؟ شک دارم.

همیشه برای دوستانم مثال می‌زنم گفتگویم را با مدیر کل آن زمان ریاست جمهوری که مسوول انتشار بولتن خبری هم بود...رمضان‌زاده آدم بسیار نازنینی بود، اما درک می‌کرد که خاتمی یا احتمالا برادرش نمی‌توانستند نقد و کاریکاتور او را تحمل کنند...

---

به خدا چقدر بد است که خاتمی خود را بدست سانسورچیان دور و اطرافش از نقد سالم محروم کرده. 

آیا واقعا سید محمد خاتمی خواستار ادامه این روند است؟

---

توضیح اضافه: اگر کیهان این مطلب را منتشر کند، نام پدران واقعی ... و ... و ... را افشا خواهم کرد! چه جوریش بماند برای بعد!

Labels: سانسور

Labels: سالگرد عروسی

Labels: کارتون

Labels: کارتون

من با همکارانم در راديو فردا و بی بی​سی در باره علل سکوت​شان که مورد اعتراض دوستان حسين است حرف زده​ام.

علاوه بر عدم اعتمادشان به حسين و دوستانش، تا زمانی که اعضای خانواده حسين رسما با آنها گفتگو نکنند، و يا وکيل او حرفی نزند، بر اساس محدوديت​های اساسنامه​ای سکوت خواهند کرد.

در مورد عدم اعتماد اصلا قضاوت نمی​کنم. اما مساله من اين است که از يک سو، حس می​کنم اعضای خانواده درخشان مايل به انتشار خبر هستند، اما با رسانه​ها هم گفتگو نمی​کنند. انتشار اخبار غير مستقيم در حال حاضر کمکی به اين خلا خبری نمی​کند.

گرچه وضعيت خانواده درخشان را درک می​کنم، اما به نظر من بهترين راه، خروج از اين وضعيت است. انتقال اخبار به طور غير مستقيم، تا اين لحظه کمکی نکرده است. از شنيده​ها بر می​آيد که دو هفته است تماس تلفنی​شان با حسين قطع شده. اينکه من و شما با خانواده درخشان تماس تلفنی و ايميلی و چتی داريم اما امکان انتشارش از ما سلب شده باشد، فقط تعداد علامت​های سوال را افزايش می​دهد.

به نظر می​رسد تلاش برای حل مشکل از طریق روابط پشت پرده هم تا این لحظه کمکی به حل معما نکرده است.

برهان خلف

البته اين رسانه​های باهوش می​توانند از طرق ديگر جويای واقعيت شوند! چرا سعی نمی​کنند به شماره تلفن خانه او زنگ بزنند و خواستار گفتگو با حسين شود؟ صدا را هم می​شود ضبط کرد. چرا به او ايميل نمی​زنند و علت نبودنش را سوال نمی​کنند؟ خب اگر جواب نداد حتما دليلی بايد باشد. چرا کامنت نمی​گذارند و نمی​پرسند چرا مدتی است کامنت​ها را منتشر نکرده؟ چرا نمی​پرسند علت به روز نشدن وبلاگش چيست؟

امروز صبح یکی از تهیه کنندگان کانادایی علل شک و تردید خیلی​ها در باره ماجرا را جویا می​شد. یکی دیگر از کانادایی​ها می​گفت روش من بمیرم، تو بمیری غیر مستقیم در دراز مدت بی فایده است، می​تواند به مقام​های ایرانی فشار بیاورد، اما خانواده درخشان باید خودشان بیایند وسط و حرف بزنند.

به هر صورت، چه دوست داشته باشیم و چه نداشته باشیم، محدودیت بعضی از رسانه​ها که قبلا هم ممکن است خلاف روال فعلی رفتار کرده باشند، قابل درک است، اما چندان قابل قبول نیست.

Labels: Hoder

"از حدود ۴۰ روز پیش، وبلاگ درخشان به‌روز نشد که موجب نگرانی تعدادی از دوستان باقی مانده​اش در فضای وبلاگستان گردید. تنها یکی دو سایت وابسته به جناح راست، از جمله جهان نیوز، خبر دستگیری او را اعلام کردند و حتی استعلام بعضی از رسانه​ها از دادستانی در مورد وضعیت درخشان به جایی نرسید. هیچ رسانه رسمی​ای در ایران حاضر به تایید دستگیری این وبلاگ‌نویس ۳۳ ساله نشد.

این هفته در گفت و گوی بعضی از اعضای خانواده درخشان با وبلاگ​نويسان، گفته شد که او را از ۱۱ آبان ماه از خانه به نقطه​ای نا‌معلوم برده​اند و از دو هفته پيش نيز تا‌کنون امکان تماس تلفنی هم از او سلب شده است. هم‌چنین درخشان در همان مکالمه​های کوتاه به اعضای خانواده نگفته است که چه اقدامی باید از سوی آنان صورت گیرد.

البته تلاش ما برای گفت و گوی تلفنی با اعضای خانواده درخشان و شنيدن دستگيری از زبان خودشان به نتيجه نرسيده است.

ديروز سايت کمپين بین‌المللی دفاع از حقوق بشر ایران ‌در بيانيه​ای رسمی، دستگيری درخشان را تاييد کرد. در همين رابطه با دکتر هادی قائمی، مسوول رسانه​ای اين مرکز گفت و گو کردم..."

Labels: Hoder

Labels: Sarkozy

Labels: کارتون

Labels: www.iranhumanrights.org

Labels: کارتون

Labels: Photo

Labels: Grand Prize

ديروز از آن روزهای خوب گند بود. می​گويم خوب چون خوشحال بودم از موفقيت محمود معراجی در رقابت ملی چهره کانادا که جايزه ويژه را برد. خوشحال بودم از راه​اندازی آتليه احمد سخاورز.

حالم گرفته شد به خاطر درس کردن يک سو تفاهم ناشی از رفتار نسبتا نا​بخردانه​ام. من گاهی حرف نمی زنم و انتظار دارم طرف مقابل بفهمد چه در سرم می​گذرد. عين اينکه يک مساله رياضی را ظاهرا حل نکنی و فقط جواب پايانی را بنويسي، در حالی که روش حل هم نمره داشته...

حالم بد شد از تفسيرهای بعضی از جوان​ترهای ملی مذهبی وقتی خود را محور ميهن​دوستی می​دانند و ميهن​دوستی را هم معادل حمايت از خاتمی. حالم بد می​شود از يک​جانبه نگری دوستان فراموشکار که خيال می​کنند بالا بردن انتظار از خاتمی و زير سوال بردن کوتاهی​های او ضربه به اصلاحات است.

حالم بد شد از پریشب يادم به دوستی افتاد که در آذر ۷۲ سکته کرد و رفت. او معلم من بود.

حالم بد شد از دارايی و نداری...

حالم بد شد از ناشکری خودم.

---

وقتی بايد شاد باشی و از شادیت لذت ببري، از زمين و زمان خرابی می​کنند به حس و وجودت، و البته خودت هم بی تقصير نبوده​ای. اين حس را درک می​کنيد؟

Labels: Bad, Good, Ugly

Labels: Sakhavarz

امروز خسن آقا مرا ياد اين دو متن نسبتا قديمی انداخت. هنوز نشنيده​ام و نخوانده​ام طرفداران اصلاحات حکومتی در اين باره چه گفته​اند.

Labels: تفکر خط امام

نفت زير ۲۵ دلار؟

آخ که چه حالی می​کنم. خيلی بد است که آدم حال کند از زمين خوردن يک دولت.

وای به حال مردمی که دولتشان آنها را رعيت خود می​داند.

من فقط مانده​ام اين همه پول نفت را چه کار کرده​اند!

---

همه محافظه​کاران عالم مشکل اخلاقی مشترک دارند

الان رئيس دولت اقليت کانادا دچار بحرانی شده که مجبور شده با استفاده از يک بند قانون اساسی برود سراغ فرمانداری کل برای تقاضای تعطيلی موقت پارلمان تا دولت ساقط نشود.

اينجا هنوز بر اساس يک قانون قديمي، نخست وزير به طور فرمايشی، موجودی کم خاصيت را به ملکه معرفی می​کند و بعد تاييد، اين موجود به مدت ۵ سال می​شود فرماندار کل که عملا هيچکاره مملکت است.

فرماندار کل فعلی البته منتخب نخست وزير سابق است.

اين هيچکاره مملکت فقط به درد شرکت در رژه​ها و رفتن به سفر می​خورد. اما، وقتی نخست وزير بخواهد مجلس را منحل و اعلام انتخابات کند، می​رود و به صورت فرماليته به عرض ايشان می​رساند.

حالا دولت هارپر که يکهو ديد سه حزب ديگر که ۶۲ در صد آرا را دارند، می​توانند دولت ائتلافی تشکيل بدهند(البته عملا دو حزب+حمايت حزب نسبتا جدايی​طلب کبک)، سريع مجلس را به تعطيلی کشاند تا بتواند در حزب ليبرال شکاف ايجاد کند. علت اين شکاف هم که البته ترک​هايش نمايان است، بحران رهبری است. رهبر حزب عملا کنار کشيده بود، و قرار بود نامزدهای رهبری رقابت را آغاز کنند.

القصه، الان صدای خيلی​ها در آمده و به اين نقطه صعف قانونی که نخست وزير از آن سود استفاده کرده گير داده​اند.

همه چيز خلاصه زير سر اين ملکه بزرگوار انگليس است...ياد دايی جان ناپلئون بخير!!

Labels: الوقايع

سريال خاندان تودور را ديده​ايد؟

بيشتر درباره احوالات هنری هشتم است.

به نکته​های جالبی بر می​خوری وقتی با شرايط ايران انطباقش می​دهی....

---

امروز خنده​ام گرفته بود از خفت و ذلت فيلتر کنندگان. معمولا آدم زورگو، ترسو است. کسی که به زور می​خواهد خاموشت کند، از تو و کلامت می​ترسد. اگر شجاع بود که فيلتر نمی​شدی!

حکومتی که از يک وبلاگ و وبلاگ​های مشابه به اين بی​خاصيتی بترسد، حتما بايد به پايداری​اش اطمينان کرد!

---

اين روزها که حرف انتخابات مطرح است، همه يادشان افتاده که ما مشکل اصلی​مان ولايت فقيه است. يکی از دوستان می گفت اصلاح​طلبان با ولايت فقيه مشکل ندارند، با اين ولی فقيه مشکل دارند.یعنی اگر در زمان آیت​الله خمینی هر تعداد آدم بدون دلیل کشته می​شد، ایرادی نداشت. ظلمی می​شد،ظلم نبود. او نایب بر حق امام زمان بود و ...

خاتمی گفته است که اگر ولی فقیه مستبد شد، باید چنین شود و چنان. لطفا از ایشان بپرسید که دهه شصت و در زمان حیات آیت​الله خمینی، همه چیز خیر بود و ظلمی قابل مشاهده نبود؟

گمانم خاتمی خوب می​داند که مردم ما حافظه تاریخی خوبی ندارند.

---

داشتم انتقادهای حجاریان از خاتمی را می خواندم. در گفتگوی ژیلا بنی یعقوب با او. انتقادهای کرباسچی هم خواندنی است.

اگر خاتمی عوض نشده باشد و همچنان همان فرد بدون اراده قدیم است، نمی​دانم یارانش به خاطر چه سینه چاک می​کنند. و اگر عوض شده، چگونه می​توان مطمئن شد؟

---

گمانم بیشترین لطف روزنامه​نگاران به مردم، یادآوری کوتاهی​های سیاسیون باشد تا جماعت مجبور باشند خودشان را ثابت کنند. نباید به کسی که حاکم بر حق مردم می​شود حاشیه امن زیادی داد.

روزنامه​نگارانی که می​دانند کوتاهی​های روسای جمهوری سه دوره بعد از جنگ چه بوده و فقط به احمدی​نژاد گیر می​دهند لابد دلایلی دارند که باید پرسید و شنید.

Labels: لطف

دوستانی که می​پرسيدند از چه نرم​افزاری برای فارسی نويسی تنبلانه استفاده می​کنم، می​توانند بروند سراغ اين لينک:

البته بايد Keyman Developer و Keyman Desktop را هم نصب کنيد.
خلاصه به من تنبل که خيلی حال می دهد.

Labels: فارسی نويسی

Labels: کارتون

Labels: کارتون

بالاخره این نرم‌افزار فارسی نویس را نصب کردم روی این کامپیوتر قدیمی‌ام.

Labels: تنبلستان

وقتی مطلب علوی​تبار را خواندم، اندکی خنده​ام گرفت.

بايد پذيرفث که روند تغيير از خودکامگی تا دموکراسی در ايران طولانی است. ولی وقتی علوی​تبار به عنوان يکی از معدود متفکرين اصلاح​طلب، چنين برداشتی دارد که نهايت ظرفيت فعلي، رسيدن به شبه دموکراسی است، نشان می​دهد.

به عبارتي، تلاش طالبان دموکراسی را بايد شبه​دموکراسی​خواهی خواند.

بايد ديد که با اعتقاد و التزام عملی اصلاح​طلبان به ولايت فقيه، و پذيرش حکم حکومتی می​توان وضع موجود را بهتر کرد؟

گرچه دوستان اصلاح​طلب مايل به پاسخگويی نيستند، اما بد نيست اين مساله را اندکی بگشايند.

شک دارم الباقی اصلاح​طلبان با علوی​تبار همداستان نباشند.

حالا بايد ديد گير افتادن در دور تسلسل فعلی می​تواند وضع را بهتر کند؟

آيا بحران مشروعيت می تواند باعث توجه مقام​های نظام به اصلاح قانون اساسی شود؟

Labels: شبه دموکراسي

مـشـکـلات گودزیلاهنگ بودن !

Labels: گودزیلاهنگ

علوی​تبار در گفتگو با روزآنلاين می​گويد: "حداکثر ظرفيت نظام ‏حقوق اساسي ايران(قانون اساسي) پذيرش نوعي شبه دموکراسي است و فراتر از آن ظرفيت ندارد."

به عبارتی نهايت تلاش برای رسيدن به "مردمسالاری دينی"، دستيابی به "شبه دموکراسی" نه نظام واقعی دموکراتيک.

و باز به عبارت ديگر، زحمات عزيزان، کشک!

Labels: شبه دمکراسي

Labels: کارتون